Inmiddels al weer iets meer als 2 weken in Japan. En hoewel Inmiddels ben ik alweer iets meer dan twee weken in Japan. Hoewel het leven in het grote Yokohama en de stedentrips naar Tokyo me erg goed bevallen, kan de hoeveelheid mensen behoorlijk vermoeiend zijn. En laten we het maar niet hebben over de luchtkwaliteit… Ik kon wel een bezoekje aan de natuur gebruiken, dus besloot ik naar Nikko te gaan!
De reis begon met een bezoek aan Asakusa. Vanaf daar kun je een pas kopen waarmee je met het OV naar Nikko kunt reizen, daar alle bussen kunt gebruiken, en ook weer terug kunt gaan – allemaal voor maar 4500 yen. Dat is een goede deal, dus maakte ik daar graag gebruik van.
Onderweg waren de treinen versierd in leuke aardbeienstijl - blijkbaar een lokaal product.
Eenmaal aangekomen werden we begroet door behoorlijk tegenvallend weer. Een huisgenoot had me al gewaarschuwd dat er een week geleden nog sneeuw lag. “Dat zal mij niet overkomen,” dacht ik. Volgens Google zou het tenslotte rond de 15 graden zijn. Wat bleek: ik had naar de verkeerde Nikko gekeken.
In realiteit was het rond de 5 graden en regen. Maar ieder nadeel heeft natuurlijk zijn voordeel, want de normaal gezien super-toeristische-hotspots zijn bijna helemaal leeg! We besloten dan ook direct maar naar de world heritage site te gaan, vol mooie tempels en altaar’s.
En natuurlijk mag na zo een zware dag aan sightseeing er geen goede avondmaaltijd ontbreken ;).
Dag twee brak aan, vandaag op de planning stond naar ‘Lake Chūzenji’ gaan, en vanaf daar een hike volgen naar boven. Dus we namen de bus naar boven
Tot mijn verbazing bleef het niet bij de 10 graden waaraan ik inmiddels gewend was. Hoe hoger de bus kwam, hoe verder de temperatuur daalde — en voordat ik het wist, begon het zelfs te sneeuwen.
Gelukkig waren we redelijk voorbereid met een aantal lagen kleding en een regenjas, maar het was nog steeds een grote verrassing. Toen ik vanuit Nederland naar Japan vertrok, had ik nooit verwacht daar sneeuw tegen te komen.
Stap één was het bekijken van de Kegon-waterval, maar helaas is een bijeffect van alle sneeuw dat je amper dertig meter voor je uit kunt kijken. De waterval was dus onzichtbaar.
En dus begon onze tocht door de wildernis!
Natuurlijk hebben we na al deze fysieke inspanning genoten van een van de vele natuurlijke warmwaterbronnen.
’s Avonds liepen we langs een bar met op het raam de tekst “The only bar in town!” — een aanbod dat we natuurlijk niet konden weerstaan. We gingen naar binnen en ontmoetten daar een vriendelijke Amerikaan, die ons de rest van de avond voorzag van gratis bier.
Na ongeveer een uur kwam er een complete Zweedse familie binnen, die uit volle borst Abba-karaoke begon te zingen. Dat zorgde voor een erg gezellige sfeer. Aan het einde van de avond was al het bier uitverkocht — zowel uit de flesjes als van de tap. Ik denk dat dat een goed teken is van een geslaagde avond!
De volgende ochtend begonnen we weer vroeg aan hike nummer twee. Deze begon op een nogal vreemd pad: onder een gammel poortje door liepen we direct het bos in. Er was nauwelijks een echt pad — vooral boomstronken die je moest volgen. Het was in ieder geval behoorlijk avontuurlijk.
Eenmaal beneden aangekomen komen we aan bij het ‘Kanmangafuchi Abyss’. Bekend om een aantal beelden. Hier hebben we even kunnen genieten van de zon aan het water.
En dat was dan alweer mijn trip naar Nikko! Tot ziens Nikko, bedankt voor je mooie rustgevende natuur. Het is een fijn contrast van de drukke stad.
